What lies beneath: Expeditie Bodø 4

Expeditie Bodø

4: Eindelijk een platte

Ik houd me niet fanatiek bezig met een ‘bucket list’ met soorten die ik nog wil vangen aan de vliegenhengel. Het fanatiek achtervolgen van één soort, levert mijns inziens vaak oogkleppen op waardoor je blind wordt voor andere kansen wanneer die zich aandienen. Voor één soort vaar ik echter graag een stukje om. Sinds ik een jaar of twintig geleden hoorde dat er plekken zijn (in dat geval Groenland) waar heilbotten de ondiepten opzoeken in de zomer, kreeg ik visioenen met deze geweldige platvis en een vliegenhengel in de hoofdrollen. Sindsdien heb ik verschillende vissers, voornamelijk Noren, gesproken die de Atlantische heilbot aan de vlieg hebben gevangen. Het wordt dus tijd, vind ik, dat ik er ook eentje ga vangen.

Heilbot geen prioriteit

Hoewel de heilbot altijd in onze achterhoofden aanwezig is, zien we deze vis niet als prioriteit op deze trip. We twijfelen er echter geen moment aan dat er op deze plek heilbot zit. Na de eerste sessie trekken we de conclusie dat een heilbot die onze vliegen en kunstazen wil pakken, zijn best zal moeten doen. De enorme aantallen kabeljauwen maken het praktisch onmogelijk voor andere rovers om met succes te jagen, denken we. Misschien zijn ze wel helemaal verdrongen van de zandplateaus, om pas terug te komen wanneer de gul naar dieper water is vertrokken.

Door die gedachte hebben we de mogelijkheid van heilbot eigenlijk helemaal achter ons gelaten. Al geeft een zonnig driftje met een steil kantje op het scherm van de Lowrance Elite4, ons goede hoop. ‘Hier zou je toch iets anders moeten kunnen vangen’, opper ik. Mijn vismaten knikken instemmend. De plek is goedgekeurd voor andere vissoorten. Vooralsnog is het echter gul die onze azen lastigvallen.

Mysterieuze loslater

Makrelen zijn de eerste ‘andere’ vissen die we zien. Rond de toppen van de riffen azen kleine schooltjes vroege makreel op kleine vis en garnaaltjes. Een goed teken, vinden we. Wanneer de Lowrance laat zien dat we de makreel en de wierbegroeiing achter ons hebben gelaten, trekt Bas zijn spinhengel krom. ‘Dat voelt niet als een gul’, roept hij. Het lijkt op een vastloper die plotseling vooruit schiet en dan weer even blijft liggen. Geen zenuwachtig gekopschud, maar een gewone recht-toe-rechtaan run. ‘Flinke vis’, roept Bas terwijl zijn slip steeds sneller begint af te lopen. En dan is het over, de hengeltop veert recht. Terwijl Bas teleurgesteld zijn lege shad binnendraait, vragen we ons hardop af wat het was. De optie heilbot krijgt drie stemmen.

Weigerende botten

In het uur dat volgt lijkt het erop dat we het bij het goede eind hebben gehad. Als Bas zijn shad naar boven draait, zien we de geometrische vorm waar doorgewinterde Noorwegen-gangers zwetend van wakker worden: de ruit. Als een onderwatervlieger glijdt een heilbot van een centimeter of zeventig rustig naast de shad omhoog, alsof hij het aasje keurt. Op een dikke meter onder de boot laat de bot zich net zo rustig weer zakken. Ademloos zetten we allemaal een denkbeeldige streep door ons voornemen de heilbot niet als prioriteit te zien. Die streep wordt alleen maar dikker wanneer een grotere ruit zichtbaar wordt onder mijn vlieg. Het wordt doodstil aan boord als de platte rustig meeglijdt met de vlieg en er net niet tegenaan tikt. Ik vis op dat moment met een viertje, maar zweer dat die vis wordt geland, al moet ik er achteraan zwemmen. Zover komt het niet, want ook nu laat de heilbot zich rustig zakken.

Heilbot in de boot

Een uur later zijn we een lange drift aan het maken op Hufter 1. Het fraaie plateau heeft zojuist een prachtige pollak voor Rob opgeleverd, wanneer zijn hengel weer wordt kromgetrokken. Terwijl hij duidelijk moeite heeft de vis in bedwang te houden, stamelt hij: ‘ik wil niet zeuren, maar ik denk dat dit weer geen gul is’. De vis maakt een paar stevig runs en houdt dan weer volledig stil. Bas en ik weten dat er iets bijzonders op til is. Ik heb de camera in de aanslag en bas staat klaar om de vis desnoods met handen en voeten te landen. ‘Heilbot!’, schreeuwt bas als hij als eerste de ruitvorm waarneemt. De shad zit goed gezekerd tussen de kaken van de indrukwekkende vis. Bas durft het dus aan om de vis aan de lijn dichterbij te halen en de staart te pakken. Twee tellen later flapt de vis op het dek. Een paar uur na onze eerste waarneming van een heilbot, hebben we er eentje aan boord. Geen kleuter en geen monster. Maar wel een fantastische vis, waar Rob, maar ook Bas en ik, apetrots op zijn.

Links

Holland Nautic

Danske Feriehus Bookingburo

Mystic Outdoors

Solitude Reels

Expedition Bodø

4: A flatfish at last

I am not a ‘bucket list’ fanatic. Obsessively chasing after one species, often blinds you for all kinds of wonderful fishing opportunities. For one species in particular however, I gladly make a detour. Ever since I heard stories about Atlantic halibut invading shallow areas (those stories were about Greenland) twenty years ago, I had visions in which this wonderful flatfish and a fly rod were the leading characters. In later years I have spoken with several fishermen (mostly Norwegian) who have caught Atlantic halibut on a fly rod. Time, I think, to get one for myself.

Halibut no priority

Although halibut is always present in our thoughts, we don’t see this flatfish as a priority on this trip. Not for a second do we doubt though, that there is a possibility to encounter halibut in the area we fish in. After our first session though, we come to the conclusion that any halibut interested in our lures and flies will have to do its utmost to come close enough to be hooked. The massive numbers of cod make it practically impossible for any other species to hunt successfully. Maybe, we think, the halibut have gone all together to return when the cod-invasion has moved to deeper waters.

In a way this thought has given us peace of mind. Abandoning halibut as an option, has taken away some stress. Although as soon as we see a very nice steep drop-off appear on the screen of our Lowrance Elite4, hope returns. ‘It should be possible to catch something else than cod here’, I suggest. My fishing buddies nod in agreement. The spot has received our approval for other species than cod. Even though it is only cod that is keeping us busy at the moment.

Mysterious release

Mackerel are the first ‘other’ species we notice. Around the top of some reefs small schools of early arrivals feed on small fish and shrimp. A good sign, we think. When the Lowrance shows that we have left the weeds and mackerel behind us in the drift, Bas pulls a serious bend in his spinning rod. ‘No way is this a cod’, he utters. The bite looks like he is stuck to the bottom, but suddenly the fish makes a run: no nervous headshakes, just plain straightforward power. ‘Big fish’, Bas says, while his drag starts to click faster and faster. And then it is over, the rod tip springs straight. As a disappointed Bas winds in his shad, we all wonder what fish it was. Halibut gets three votes.

Halibut refusal

During the next hour we seem to get confirmation of our choice. As Bas winds up his shad we see the geometric shape that makes experienced Norway-fishermen lose sleep and break sweat: a diamond. A halibut of around seventy centimetres leisurely glides up besides the shad, as if he is judging the lure. A little more than a metre below the boat, the big flounder slowly descends out of sight. Breathlessly watching this spectacle, we put an imaginary line through our intention to disregard any chance of catching halibut. That line only gets thicker as a bigger diamond shows up beneath my fly, nearly touching it with its mouth. I am fishing a four weight at the time, but I vowe to land this fish even if I have to jump in and swim after it. Unfortunately it doesn’t come to that, as this fish too decides to gently find its way back to the reef.

Halibut on board

An hour later we are making a long drift over Asshole 1. This beautiful plateau has just delivered, with a beautiful pollack for Rob. In his next cast his spinning rod is pulled down yet again. While he is struggling to control his opponent, he utters: ‘I don’t want to nag, but I am pretty sure that this isn’t a cod’. The fish makes a couple of straightforward runs combined with some sudden stops. Bas and I know something special is about to happen. I am keeping my camera ready and Bas gets in place to land the fish, with hands and feet if he has too. ‘Halibut’, Bas shouts as he sees the diamond-shape appear from the deep. The shad is firmly secured between the jaws of this impressive fish, so Bas feels comfortable grabbing the line to get hold of the tail. Seconds later the fish flaps on the deck. Only a couple of hours after our first positive observation of a halibut, we have one on board. Not a baby, not a monster, but a magnificent fish at any size. Rob, but also Bas and I are proud. More so than with any of the other fish we have caught so far on this trip.