Expeditie Bodø 5

Expeditie Bodø

5: Dood, belasting en koolvis

Het zou me niet verbazen als het gezegde: ‘alleen de dood en belasting zijn zekerheden in het leven’,  in Noorwegen luidt: ‘alleen de dood, belasting en koolvis zijn zekerheden in het leven’.  De koolvis is er altijd. Waar en wanneer je ook vist op het zoute water, op een zeker moment beland je in een school koolvissen. Vaak klein, soms van een mooi formaat en als je zoekt, soms van enorme afmetingen. Het pijlsnelle broertje van de kabeljauw en de pollak heeft een uiterlijk dat bij zijn snelheid past: Een torpedovormig lijf met een zwartgrijze rug met witte ‘sportstreep’ en een zilvergrijze buik. Het ‘unique selling point’ van deze vis werkt ook tegen hem; de koolvis is zo talrijk dat veel vissers hem links laten liggen voor schaarsere en daarom ook spannendere soorten. Volledig onterecht, vind ik.

Iedere koolvis weet een glimlach op onze gezichten te toveren. Is het een kleintje dan zijn we verbaasd over de kracht die zo’n klein visje kan ontwikkelen. Is het een flinke koolvis, dan genieten we van de prachtige lijnen en kleur van deze vis.

Menno’s Gat

Bij een tripje tussen de eilandjes, kwamen we vorig jaar in een open gebied terecht, omringd door met metalen staken aangegeven rifjes. We besloten een driftje over dat gebied te wagen. Wie weet zouden we iets anders treffen dan de gullen waaraan we tussen de eilandjes maar niet aan leken te ontkomen. De tactiek werkte tot op zekere hoogte. Na een aantal minuten driften werd de boot door de wind gepakt en voelde ik dat mijn zinkende vliegenlijn geen contact meer maakte met de bodem. Geen probleem voor Menno, die met een pilkertje een paar schelvissen haakte.

Voor de vliegenhengel leek deze drift eens kansloze missie. Maar Menno ging lekker met de spinhengel. We besloten de drift daarom af te maken. Toen Menno midden tussen twee riffen een mooie koolvis landde, maakten wij ook maar een paar worpjes met de vliegenhengel. Zo vingen we tussen water en wind ook een paar fraaie, zwarte torpedo’s. De stek kreeg daarom de naam Menno’s Gat.

Dit jaar komen we goed voorbereid op onze stek. We hebben de Lowrance Elite4 aan boord en kunnen dus de driftjes zo plannen dat we over voor spin-en vliegenhengel behapbare plekken driften, of dat we concentraties van jagende vis kunnen vinden. Opnieuw stelt deze Menno’s Gat niet teleur. De koolvissen dienen zich in aantallen aan. Af en toe is het werken om er eentje van een mooi formaat in bedwang te houden.

Hertenhaar

Onze mooiste confrontatie met deze vaak onderschatte sportvis komt in de jachthaven achter ons huisje. Terwijl we een kop koffie drinken op ons balkonnetje zien we een school vis het haventje inzwemmen.  Met grote kolken zijn ze op jacht naar aasvis in het oppervlak. ‘Daar heb ik wel iets voor’, roep ik, terwijl ik naar mijn hengels loop. Ik tuig mijn viertje op met een intermediate lijn en vis uit een vliegendoos een fraai oranje vliegje met een stomp, hertenharen kopje, gebonden door vliegbindvirtuoos Floris van den Berg.

Op de steiger voor het huisje breng ik mijn lijn op lengte en laat ik de vlieg tegen de steigers aan de overkant plonzen. Een bellenspoortje trekkend beweegt het hertenheren gevalletje zich door de jachthaven. ‘Daar komen ze’, roept Bas vanaf het balkon. Een groepje koolvissen onderschept de vlieg, maar weet niet zo goed hoe hem te pakken. Keer ik op keer mist hun aanval doel. Als ik echter de vlieg sneller strip naarmate de vissen dichterbij komen, is het raak. Na een stevige strijd land ik een koolvis van een kilo of twee.

We vissen nog even door. Ook Rob krijgt de smaak te pakken. Vanaf ons balkon zie ik hoe de vissen vanaf de bodem van de twee meter diepe haven, recht omhoog komen om de vlieg aan te vallen. Na een serie van missers is het ook voor Rob raak. Een fraaie koolvis laat zich vanaf de drijvende steiger onthaken.

Saltstraumen

Een verblijf in de buurt van Bodø kan niet zonder ten minste één bezoekje aan Saltstraumen, de snelste getijdestroom ter wereld. En als je dan toch aan dat water staat, kun je er net zo goed even een lijntje natmaken. Bij vorige bezoeken vingen we voornamelijk koolvisjes. Na onze ervaringen bij de jachthaven had ik me daarom voorgenomen eens een hertenharen slider door de kolkende stroom te trekken.

Tot mijn verbazing trekt het aasje direct de aandacht van hongerige koolvisjes. Kolken achter de vlieg maken duidelijk dat de vissen het lastig vinden om goed op de vlieg in te zoomen. In plaats van te versnellen, stop ik daarom abrupt met binnenstrippen. Een prima keuze, zo blijkt. Want met een plons duikt een koolvis over het aas om zichzelf te haken. Na deze eerste vis volgen er tientallen. Niet groot. Maar de incidentele vis van zo’n anderhalve kilo maakt het tot een spectaculaire visserij.

Toch weer Hufter 1

De grootste koolvis komt toch weer van de topstek van de week. We hebben de drift vroeg ingezet, op de plek waar de Lowrance nog 25 meter water onder de kiel aangeeft. Ik vis met mijn viertje, met een zelfgemaakte schietkoplijn van een dikke 150 grains en een volglijn van nylon dat door strandvissers als voorslag wordt gebruikt. Dat ik met deze combinatie diepte haal, blijkt als ik op zestien meter diepte stukjes koraal mee naar boven haal. Bas vindt het vliegvissen gedoe, maar Rob zegt niets over mijn ‘forelhengeltje’. Vorig jaar viste ik de hele trip met een soortgelijk hengeltje en pakte ik er honderden dikke gullen mee. Het geheim zit hem volgens mij in het  vertrouwen om het hengeltje tot de limiet te belasten tijdens een dril.

Na twee gullen, haak ik een vis die rustig meezwemt tijdens het binnenstrippen. Een aanloopje voor wat komen gaat, zo blijkt. Want na een paar meter dendert de vis onhoudbaar naar beneden. Ik houd het hengeltje laag, het is belangrijk dat bocht in de hengel niet meer dan negentig graden is. Zo kan gebruik ik het sterkste deel van de hengel om de vis tegenwicht te geven. Ik probeer de vis voortdurend uit balans te trekken, maar mijn tegenstander herhaalt de meezwem-en-wegduiktruc toch nog drie keer. Dan lukt het me de vis naar het oppervlak te dirigeren. Uit drie monden klinkt gejuich als de witte ‘sportstreep’ van mijn tegenstander zichtbaar wordt. Een koolvis van opschepformaat, Hufter 1 heeft het weer voor elkaar gekregen.

Links

Holland Nautic

Danske Feriehus Bookingburo

Mystic Outdoors

Solitude Reels

Expedition Bodø

5: Death, taxes and coalfish

It wouldn’t surprise me if in Norway the well-known phrase: ‘the only certainty is death and taxes’, would read ‘death, taxes and coalfish’. The humble coalfish is always around. Wherever and whenever you fish on Norwegian salt water, it is a certainty that sooner or later you will find a school of coalfish: often small, sometimes of a good size and occasionally of monster proportions. The lightning fast brother of cod and pollack has an appearance to match: a torpedo-shaped body with a dark back, a white ‘racing stripe’ and a silvery belly. Its ‘unique selling point’ of being widely available also seems to work against it; there is so much coalfish that many fishers leave them for more scarce and therefore more exciting species.  

Every coalfish knows how to paint a smile on our faces. With a small one we are pleasantly surprised about the amount of power these pocket rockets have. With bigger fish we enjoy the fight and the beautiful colours and lines of this magnificent fish.

Menno’s Hole

During a trip between the islands last year, we arrived at an open area surrounded by metal stakes indicating reefs. We decided to make a long drift over the area, as we thought the rough ground beneath us could possibly get us in touch with other species than the cod we couldn’t escape from around the islands. To a point our tactic worked. A couple of minutes into the drift my sinking fly line lost touch with the bottom. Menno had no problems. He hooked several haddock on a small pirk.

As Menno was doing well with the spinning rod we decided to finish the drift. And when he started hooking some nice coalfish right in the middle of the drift, Rob and I decided to put in yet another couple of casts with the fly rod. In mid-water we too hooked and fought some good coalfish. From that day on the spot was known to us as Menno’s Hole.

This year we come prepared. We have brought the Lowrance Elite4 and are now able to plan our drifts over areas where spinning and fly rods get the maximum fishing time. Or we can search for concentrations of mid-water fish and cast at them. Menno’s Hole doesn’t disappoint. At times we have trouble controlling good sized coalfish.

Deer-hair

We have the most spectacular confrontation with this often underestimated fish, in the marina behind our holiday home. As we are having coffee on the balcony of our home, we notice a school of fish entering the marina and causing havoc among the baitfish in the surface. ‘I have something for that’, is my first reaction, as I run to my fishing gear. I rig a four weight with an intermediate line and tie on a beautiful orange fly with a stump deer-hair head, tied by master fly-tier Floris van den Berg.

On the jetty behind our back door I make my first cast. The bubble trail in the surface draws immediate attention. ‘There they are’, Bas shouts from the balcony. A group of coalfish intercepts the fly, but their aim is sloppy. Time after time they miss their target. But as I start increasing the speed of the fly as they come close, a fish is hooked. After a hefty battle I land a scrappy four pound coalfish.

We enjoy some more fishing on the jetty. Rob gives it a try and from the balcony I see how coalfish come straight up from two metres to attack the fly. After a series of bites, Rob also has a fish on. ‘Thist is so cool’, we all say, as Rob unhooks a coalfish on the floating jetty.

Saltstraumen

A stay around Bodø is not complete without at least one visit to Saltstraumen, the fastest tidal current in the world. And while you are standing there, gazing at all that water, why not wet a line? During our previous visits we mainly caught coalfish. So after our experience in the marina I had decided to exclusively fish deer-hair sliders in this maelstrom of currents.

To my surprise my lure immediately draws the attention of a couple of hungry coalfish. Swirls behind my fly show that the fish have a difficult time homing in on it. Instead of accelerating my fly, I decide to stop it abruptly. I have made the right choice. With a splash a coalfish launches itself over the fly to take it. After this fish dozens more follow. Not too big, but the occasional three-pounder makes surface fishing here a lot of fun.

Asshole 1 delivers again

The biggest coalfish of the week comes from a familiar spot. We have started our drift over Asshole 1 early, the screen of our Lowrance tells us we have 25 metres beneath the keel. I am fishing my four weight, with a homemade shooting head weighing around 150 grains and a running line made from the mono used by surf fishermen as shock leader.  The proof that this tackle is effective over this area, comes in the shape of pieces of coral I hook at sixteen metres. Bas frowns, but Rob doesn’t say a thing. He was there last year, when I caught hundreds of good sized cod on a similar outfit. The secret of using a rod like this is to not be afraid to load this rod to the limit of its abilities. Only then you’ll find out what these tiny rods are capable of.

After hooking and releasing two cod, I hook a fish that gently swims along to the surface. It is the calm before the storm, as in mid-water the fish goes down again like a freight-train. I keep my little rod low. By keeping the angle of the bend below ninety degrees I use the powerful lower part of the blank to fight the fish. By adding side pressure to the fish I try to get it off balance. But still it manages to treat me on three more runs before giving in. Cheers sound over the water, as the white sport stripe emerges from the deep. A bragging size coalfish comes on board. Asshole 1 has delivered again. 

Menno's Gat stelt net als vorig jaar niet teleur
Like last year, Menno's Hole doesn't disappoint

Een school jagende koolvis in de jachthaven, krijgt onze onmiddellijke aandacht
A school of coalfish in the Marina, draws our attention

Hiermee moet het gebeuren: een viertje, intermediate lijn en hertenharen vlieg
Tools of the trade: a four weight, an intermediate line and a deer-hair fly

De koolvissen volgen de vlieg, maar missen regelmatig
The coalfish follow the fly but aren't very accurate in their take

Een plotselinge stop lost dat op. Ineens hangt de vis
A sudden stop solves this. Suddenly the fish is on

Een koolvis achter het huisje aan een oppervlaktevlieg: veel beter wordt het niet
A coalfish behind our holiday home on a surface fly: it doesn't get much better

Tientallen koolvissen pakken de hertenharen slider in Saltstraumen
Dozens of coalfish find the deer-hair slider in Saltstraumen

Met de hengel op maximaal negentig graden, komt alle kracht uit het onderste deel
With the rod at a maximum angle of ninety degrees, most pressure comes from the lower part of the blank

Een koolvis van opschepformaat
A bragging-size coalfish on any tackle